Wederkeer

Ik wil een zee zonder golven En strooi rode bloemblaadjes in een rimpelloze oceaan Ik breng een ode aan het water waar alle rusteloze rivieren in uitmonden Om zich vol goede moed te herpakken en slagregen en miezerbui te worden in Noorwegen, stille sneeuw in Siberië Bluswater in verhit Griekenland, wijwater in een grote kathedraal De oceaan stuurt haar druppels op pad met een vrije opdracht Is een thuis en een vertrekpunt Is een rustpunt en contempleert Komt keer op keer bij zichzelf terug

Ik

Ik ben mijn inspiratie

Ik maak dat ik dingen niet te laat zie

Ik maak mijn zicht heel

Ik hou me in het gareel

Ik complementeer mijn dans

Ik bepaal met wie ik sjans

Ik doe de klok in het juiste tempo tikken

Ik doe conflict in der minne schikken

Ik ben tevreden met wat ik heb

Ik ben vloed en eb

Ik geeft ritme aan de getijden

Ik wil strijden

Ik wil een vrouw

Ik wil iemand van wie ik hou

Ik laat haar liefde niet onbeantwoord

Ik weet hoe het hoort

Ik ben de snelweg om haar stad

Ik ben de gids op haar pad

Ik heb de schoot voor haar rust

Ik ben het die haar brand blust

Ik hou haar liefde levend

Ik ben leven gevend

Ik ben de tegenpool van de dood

Ik bedek het bloot

Ik ben zalf op de wond

Ik ben gegrond

Ik ben wie zij niet is

Ik ken wat zij niet wist

Ik ben haar doel

Ik doe alles op gevoel

Ik ben mooi

Ik heb de sleutel van mijn kooi

Ik doe hem open, en stap naar buiten

Dit is wie ik ben

maak dat je thuiskomt

de toxische vrouw luist de onschuldige man in haar web
spint haar spel, spelt haar zinnen met raffinement
ze is jong
schuldinductie zegt haar niks, maar ze is er behendig in
verontschuldig je je bij haar, ze geeft niet thuis
trap er niet in vriend, voor je het weet verandert ze
jou in steen of een tamme zwijn
houd ze je vast op een eiland waar je weg wil
je huis lonkt, maak dat je thuiskomt
speer, zwaard, lans, boog
het bloed mag vloeien